Ο Εθνικιστής και Λαϊκιστής Καζάκης καλεί σε τσάκισμα των Μεταναστών!

ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΗ και μια συζήτηση για την εθνικιστική αριστερά, που πρέπει να τελειώνει

Είχαμε απαντήσει αναλυτικά στον Καζάκη, Γ.Γ του ΕΠΑΜ, όταν είχε επιτεθεί ξανά στους μετανάστες με χυδαίο τρόπο, λασπολογώντας στο όνομα «κομμουνιστικών» γραπτών, όταν προσπαθούσε να φέρει σε αντιπαράθεση ντόπιους και μετανάστες εξυπηρετώντας τη λογική των δογμάτων Άμυνας/Ασφάλειας του ελληνικού κράτους. Δεν είχαμε ασχοληθεί, τυχαία, (σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν χάσιμο χρόνου) με τον κ. Καζάκη.

Η απάντηση τότε ήταν αναγκαία ακριβώς γιατί αποτελούσε μια χυδαία εκφορά των «αριστερών» αρχών στα πλαίσια της ρατσιστικής και εθνικιστικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του ελληνικού κράτος. Θυμίζουμε, όπως έχουμε πει πολλές φορές, ότι το ελληνικό κράτος, συνεχίζει με αμείωτη ένταση την πολιτική του κοινωνικού πολέμου στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Ταυτόχρονα (και στη μόνη πραγματικά πολυεπίπεδη πολιτική που ασκεί, απ’ όσες υποσχέθηκε η σημερινή συγκυβέρνηση) συμμετέχει στρατιωτικά στη διάλυση της Μέσης Ανατολής, αδιαφορεί για τις ζωές όσων «δεν χωράνε» στο ελληνικό έδαφος και πνίγονται στα γαλανόλευκα νερά του Αιγαίου, συχνά συνεργαζόμενο με το τάχα «μισητό» Τουρκικό Κράτος, χτίζει τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα apartheid του καιρού μας. Ταυτόχρονα συνεχίζει την επίθεση ενάντια στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των «δικών του», ελληνικών παιδιών, και δημιουργεί τις νέες διευρυμένες μάζες των αποκλεισμένων του νέου γύρου επέλασής του.

Τώρα ο Καζάκης επιστρέφει, με αφορμή τον εγκλεισμό χιλιάδων μεταναστών στη Κρήτη, με μια ανώτερη αυτή τη φορά, ακόμα και για τις δικές του «επιδόσεις»- φασιστικού τύπου εγκληματολογία, βγαλμένη από τις πιο σκοτεινές εποχές της φυλετικής-ρατσιστικής εγκληματολογίας, σε πρόσφατο κείμενό του. Αφού μιλά για τη μετατροπή της Κρήτης σε «γκρίζα ζώνη», μιλά για «οιωνεί εγκληματικά στοιχεία» εξισώνοντας όλους τους μετανάστες-πρόσφυγες με αυτό που έχει στο μυαλό του ως εγκληματία. Στο τέλος του κειμένου του, καλεί σε «ξεσηκωμό» τους κατοίκους της Κρήτης ενάντια στους μετανάστες!!! Εμείς καταλαβαίνουμε, ότι καλεί ανοιχτά και σε πογκρόμ «αγανακτισμένων κατοίκων» ενάντια σε όλους αυτούς τους «οιωνεί εγκληματίες»!!!

Την ίδια στιγμή που ο Καζάκης αρνείται ακόμα και τον εγκλεισμό των μεταναστών στη Κρήτη, από τον οποίο παραδέχεται πως θα κερδοφορήσει η τοπική (παρα) οικονομία σε βάρος των εκμεταλλευόμενων μεταναστών, η βάση της Σούδας στη Κρήτη αναβαθμίζεται. Όμως τον Καζάκη τον ενοχλεί στη Κρήτη περισσότερο η δημιουργία «γκρίζας ζώνης» με φυλακισμένους τους «οιωνεί», μελλοντικά «εγκληματίες πρόσφυγες» παρά η αναβάθμιση της αιματοβαμμένης ζώνης της Σούδας, από όπου επιχειρεί το ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, σε συμφωνία με το ελληνικό κράτος, για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, ευρωπαίων, αμερικανών και ελλήνων.

Όταν το πρόβλημα, λοιπόν, στη Κρήτη δεν είναι το ΝΑΤΟ και το ελληνικό στρατιωτικο-επιχειρηματικό σύμπλεγμα αλλά οι διωγμένοι -από τον πόλεμο που δεν θέλησαν- μετανάστες, όταν ως «ευθύνη του Έθνους» και «Εθνική Ανεξαρτησία» παρουσιάζεται η συμμετοχή με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε στο σκοτωμό των λαών για τα κέρδη και όχι η ανάληψη των ελάχιστων ευθυνών για τα θύματα του πολέμου που προκαλούν οι δυνάμεις αυτές, τότε καταλαβαίνουμε το χοντρό παιχνίδι που παίζεται πραγματικά εδώ, που πολύ απέχει από την αφήγηση του Καζάκη που επιμένει στις, όντως διεφθαρμένες, ΜΚΟ και τον μπαμπούλα των μεταναστών.

Το χοντρό παιχνίδι που παίζεται στη πραγματικότητα είναι το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης, στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, και αλλού, στη «δύση» (που παρακμάζει ραγδαία) και την «ανατολή» (που μπαίνει σε κρίση ταχύτατα). Εργαλεία του είναι τα σκληρά μέτρα υποτίμησης της αξίας της εργασιακής δύναμης, με απολύσεις, με περικοπές σε υγεία, παιδεία, συντάξεις. Το ξεπέρασμα της κρίσης σε βάρος των πολυάριθμων εκμεταλλευόμενων υπέρ των λίγων εκμεταλλευτών. Η μετατροπή των εθνών-κρατών σε όργανα διακυβέρνησης «ανθρώπινων ροών» και καταστολής των αντιστάσεων, με την οργανική ενοποίηση πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής εξουσίας απέναντι πρώτα στον «εσωτερικό εχθρό», (από τον «τρομοκράτη» μέχρι τον απεργό και το μετανάστη) που θα απαντήσουν τη βία της εξουσίας με τη δική τους βία, και έπειτα στον «εξωτερικό εχθρό», στους διακρατικούς ανταγωνισμούς.

Είναι το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης που οδηγεί τους εκμεταλλευτές σε οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο απέναντι στους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους, τους κατατρεγμένους. Και είναι τα περί «εθνικής ενότητας» και «ανεξαρτησίας» που σε χώρες σαν την Ελλάδα, με το κράτος, την οικονομία, το στρατό και τη γεωστρατηγική θέση που έχει, μεταφράζονται σχεδόν αυτόματα σε εξόντωση των «ταραξιών», των «ξένων», των «φτωχών», που όπως είπε η Φωτίου του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να διαχειριστούν 200 ευρώ. Ο κάθε Καζάκης υπηρετεί το σχέδιο διαίρεσης των καταπιεσμένων, της δημιουργίας ανταγωνισμών μεταξύ τους, ώστε να μην κατανοήσουν πως η ζωή τους είναι και πρέπει να είναι κοινή, πως το συμφέρον τους είναι κοινό, πως έχουν πολλά να κερδίσουν αν συνεργαστούν και αν οργανωθούν απέναντι στο μεγάλο κοινό εχθρό.

Αυτή είναι και η έννοια της ενότητας για την «εθνική ανεξαρτησία», που υπηρετούν (με όλες τις διαφοροποιήσεις μεταξύ τους) σε ένα συνεχές, φιγούρες και πολιτικοί σχηματισμοί από τον Σώρα, τον Καζάκη και τη Χρυσή Αυγή μέχρι τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Η πολεμική ενότητα αυτών που «θα έχουν θέση» (ανώτερη ή κατώτερη) στον εθνικό κορμό και την ολοκληρωτική δημοκρατία του αδιαφοροποίητα ενάντια σε όσους/ες δεν χωρούν σε αυτή ή απειλούν τη σταθερότητά της: εσωτερικό  και εξωτερικό εχθρό. Αυτή την ενότητα την υπηρετούν, για διαφορετικούς και δικούς τους λόγους, με διαφορετικούς τρόπους και ρόλους. Όλο το «τόξο της σταθερότητας» (συνταγματικό ή όχι-και-τόσο, κοινοβουλευτικό ή μη) εναλλάσσει τις τρέχουσες μάσκες της πολιτικής: του γελωτοποιού και του μαφιόζου, του μάνατζερ και του λαϊκού ηγέτη, σε ένα θέατρο σκιών για την υπεράσπιση της κρατικής σταθερότητας και την προστασία της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Μπορούμε να πούμε ότι ο Καζάκης είναι από αυτούς που συνδυάζουν μερικές από τις χειρότερες…

Είναι άραγε ο Καζάκης «Αντιμνημονιακός»; Κανένας ρατσιστής και εθνικιστής, που η πρότασή του είναι απλά μια νέα κυβερνητική συμφωνία με τους δανειστές και τη μετάβαση στη δραχμή, σε αγαστή συνεργασία με τους «ντόπιους», «πατριωτές» τύπου Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα, Μαρινάκη, Αλαφούζου κ.α,, δεν μπορεί να υποσχεθεί καμιά «λύτρωση» από τα δεινά που έφερε η καπιταλιστική κρίση του 2008, και η οποία σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις θα συνεχιστεί για δεκαετίες ακόμα. Όποιος θέλει από την εθνικιστική Αριστερά να πάρει τον Καζάκη και το ΕΠΑΜ, όποιος επαναφέρει επίμονα την αναγκαιότητα ενός «αντιμνημονιακού εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου» που θα χωρά τον κάθε Καζάκη, στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα και στο σημερινό διεθνές κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, χάρισμά του και ο Καζάκης και το Ε(Π)ΑΜ του, μαζί με τους δολοφόνους που διαπαιδαγωγεί και τους αφελείς που τον ακολουθούν, πιστεύοντας τις απατεωνιές του για την ανάκτηση μιας «εθνική ανεξαρτησίας», που ποτέ δεν υπήρξε και ποτέ δεν θα υπάρξει.

Η πατρίδα του γένους των ανθρώπων, σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές μελέτες, βρίσκεται κάπου μεταξύ Ασίας και Αφρικής, ενώ και το μέλλον όλων προδιαγράφεται πιο πολυπολιτισμικό, πιο πολυεθνικό, πιο μπάσταρδο από ποτέ. Εχθρός είναι η κρατική καταπίεση και η εργασιακή εκμετάλλευση, και τα δύο με τις σύγχρονες τεχνολογίες, και αν οι άνθρωποι συνεργαστούν κοινωνικά για μια καλύτερη ζωή, δεν είναι αναγκαία.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ